Henüz ışıklar sönmemişti ve insanların yüzlerindeki kırışıklıklar gerçek yaşlarını gösterebiliyordu. Her yüzde mutlaka bir faça, eski savaşların vahşetinin göstergesi olarak, parlıyordu. Ağırdı insanlar, yavaştı henüz, duman bulutlarının altında sıralarının gelmesini bekler gibiydiler. Dudaklarının kenarında belli belirsiz bir gülümseme, yalnız onların bildiği bir şeyin varlığından kuşkulandırıyordu.
Gece ilerledi, ışıklar azaldı ve alkol aklı soldurdukça yüzler de değişmeye başladı. Kırışıklıklar belirginliğini kaybetti yavaş yavaş, herkes gençleşiyordu! Onlar genç savaşçılar haline geldiler ve façalar da derinleşti, damla damla kan sızmaya başladı keskin kenarlarından. Herkes yeniden en iyi zamanlarına kavuştu, herkes genç, deli, kuvvetli, hırslı ve korkunçtu! Gecenin yüzleri her yerdeydi artık!
