aklım bir türlü durulmuyor. bir direniş isteğiyle yanıp tutuşuyorum hiç olmadığım kadar. direndiğim şey bir çeşit iktidar. belki sadece bana ve çevremdekilere karşı ama, az da olsa bize bir şeyleri dayatma yetkisini kendisinde görmesi onu faşist bir iktidar yapmaya yetiyor. halbuki kendisi de sevmez faşistleri, sadece uğraşmak istemiyor iç isyanlarla. mutabakata varmak uzun ve can sıkıcı bir süreç, dahası zaten anlayışlı iktidar olarak "bu kadarını isteme hakkı" adı altında dayatmak da suç değildir elbet.
ne de olsa o kırılmaması gereken bireydir. ailemiz bize öylesini öğretmiştir ve biz yaşımız olsa da yirmi küsur, otuz da kar etmez ya, öylesine uymaktayızdır. ne de olsa ilk gelenizdir; sorumluluk örneği olmanın, kurallara kayıtsız şartsız uymanın, insaniyeti düzgünlükle eş tutmanın bireyleriyizdir. çünkü aile bir tane düzgün birey yetiştirir, onu da en idealist olduğu dönemde beynini yıkayarak elde edip gerisini koyverir. gerisi zaten ona bakıp öğrenir mantığını kullanırlar, arkadakinin elindeki tek şeyin önündekine kaybetmemek olduğunu bilmeden. şimdi çok geç kalmışken delice bir tavrı mantıklı kılmaya, bundan sonra yaşanacakların ergenliğe verilmeyeceğini bile bile, deliye razı olup tavır koymak taraftarıdır gönlüm.
fakat ey gönlüm, sorumluluk manyağı parçanı nasıl ikna edeceksin bu deliliğe? yapacağın şeyin işbirlikçi iyi niyetli tayfa ve diğer başkaldıramayan, ezilen kitle tarafından nasıl değerlendirileceğini biliyorsundur elbet. bildiklerin seni rahat bırakıyor mu? düşünmeden bir kez olsun hareket edemiyorsun değil mi? bu kadar garanticisin evet! bu garanticilik de o "düzen"in düzgünleştirme prensibinin bir ürünü zaten. dahası allah vergisi, aile katkısı bir yeteneğin var. dönüp bir de bunlarla empati kurarsın. hadi kurdun, bi de alıp içselleştirirsin yetmezmiş gibi. sonra da direniş direniş diye söylemler içinde hayaller kurarsın gecelerce. sen daha kendine direnmekten acizsin, kime nasıl direneceksin ki?
bir öyle bir böyle, dertler bireyselleşti yaza girince. uzaklaşan diğer işlerin arasından aile sorunlarına göz kırptık özlem gidermek maksadından uzaklaşınca.
